Tomasz Wągrowski urodził się w 1950 r. w Warszawie. Od 1953 r. mieszkał w Kielcach. Z wykształcenia magister inżynier budownictwa drogowego, absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Kielcach i Politechniki Krakowskiej.

Od 1968 r. działacz społeczny PTTK, m.in. przewodnik świętokrzyski 1971 r., instruktor krajoznawstwa 1989 r., przodownik turystyki pieszej 1969 r., i turystyki górskiej 1974 r., znakarz szlaków turystycznych.

W uznaniu długoletniej działalności na polu turystyczno-krajoznawczym wyróżniony m.in. Złotą Honorową Odznaką PTTK, tytułem Zasłużonego Przewodnika PTTK oraz Zasłużonego Instruktora Krajoznawstwa.

Dbał o pamięć i historie naszej ziemi m.in. jako członek Komisji Historii i Tradycji Zarządu Głównego PTTK.

Wielki człowiek, przyjaciel turystów.

Ostatnie pożegnanie:

Nasz Drogi Tomku!

Do jakiego prowadzisz nas dzisiaj Raju?
Na jaką górę mamy wraz z Tobą się wspinać?
O czyich dokonaniach będziesz dziś opowiadał?

Czekamy na Twoje słowa. Na wyjątkowe, niezapomniane spotkania, które dostarczały nam tylu przeżyć. Byłeś w naszym gronie – świętokrzyskich turystów, regionalistów
i krajoznawców – od 1968 roku, kiedy wstąpiłeś do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Przez ponad 40 lat byłeś przewodnikiem świętokrzyskim, przodownikiem turystyki pieszej i przodownikiem turystyki górskiej, od ponad 20 lat instruktorem krajoznawstwa. Znakowałeś szlaki turystyczne, organizowałeś wspaniałe rajdy, upamiętniałeś ważne miejsca.
W ostatnich latach angażowałeś się w pracach Świętokrzyskiego Regionalnego Kolegium Instruktorów Krajoznawstwa oraz Komisji Historii i Tradycji Zarządu Głównego PTTK. Otrzymane przez Ciebie wyróżnienia – między innymi Złota Honorowa Odznaka PTTK, tytuły Zasłużonego Przewodnika i Zasłużonego Instruktora Krajoznawstwa - tylko
w niewielkim stopniu odzwierciedlają Twe zasługi dla środowiska turystycznego.
Któż Cię bowiem teraz zastąpi? Kto skrzyknie turystów, żeby pamiętali o przeszłych ludziach i wydarzeniach? Kto tak żarliwie poruszy serca płomiennymi oracjami o miłości do Ojczyzny i przywiązaniu do regionu świętokrzyskiego?   

Nie takiego powrotu oczekiwaliśmy po Twoim wyjeździe w słowackie Tatry. Nie tak mieliśmy rozmawiać. Wołamy Cię, a odpowiada tylko grobowa cisza. Ale bądź pewien, że w Twoim przypadku sprawdzają się słowa - non omnis moriar. Nie wszystek umrę. Zgromadzeni tu dziś razem i każdy z osobna zaświadczamy, jak ważnym byłeś dla nas przyjacielem, jak ważnym byłeś kolegą, jak wyjątkowym byłeś człowiekiem. Jak wiele nam wszystkim podarowałeś w ciągu swego krótkiego życia.

Twym udziałem są już niebieskie polany, przeczysta krynica, krajobraz wiecznej szczęśliwości. Wyruszyłeś na swój ostatni szlak i dotarłeś do naszych wybitnych poprzedników. Tych, o których zawsze tak pięknie i z uczuciem mówiłeś. Których dokonania zawsze stawiałeś na piedestale. Których pamięć przez całe lata kultywowałeś. O których nie dawałeś zapomnieć.

Wezwano Cię do nich, do tego niebieskiego firmamentu. A my, tu na ziemi, jakże im zazdrościmy, że mogą się Tobą cieszyć.

W imieniu przewodników świętokrzyskich
kol. Cezary Jastrzębski