Piece zbudowane nie z cegły a drewna, dmuch naturalny bez użycia miechów, drewno i gaz drzewny jako podstawowe paliwo procesu to tylko niektóre z przełomowych wniosków, płynących z najnowszych badań nad procesem produkcji żelaza w starożytnych piecach dymarskich.

W dniu 28.12.2010r. w siedzibie Urzędu Marszałkowskiego Woj. Świętokrzyskiego odbyło się spotkanie prasowe, na którym autor odkrycia, Marcin Marciniewski, Przewodnik Świętokrzyski i krajoznawca zaprezentował swój dorobek przed uznanymi przedstawicielami świata nauki, Andrzejem Przychdonim i Szymonem Orzechowskim.

Organizatorami spotkania był Oddział Świętokrzyski PTTK w Kielcach oraz Urząd Marszałkowski Woj. Świętokrzyskiego.

Do tej pory sądzono, że tradycyjny świętokrzyski piec dymarski zbudowany był z cegieł, opalany węglem drzewnym, a dmuch wspomagający proces produkcji nadawany był przez miechy – choć dopuszczano wariant dmuchu naturalnego. Ponadto dotychczasowe badania nad starożytnym hutnictwem świętokrzyskim mimo olbrzymiego materiału archeologicznego gromadzonego przez dziesięciolecia nie dały odpowiedzi na podstawowe pytanie: jak nasi przodkowie pozyskiwali żelazo?  Nie negując tytanicznej pracy naukowców, którzy ten problem zgłębiają, a wręcz korzystając z niej, autor proponuje zupełnie nowe podejście do wydawałoby się mocno ograniczonego frontu prac badawczych. Proponowana technologia, uchyla drzwi do zupełnie nowej wiedzy.

Jako punkt wyjściowy, autor projektu i technologii, na bazie przeprowadzonych badań i prac rekonstrukcyjnych, proponuje następujące założenia:
- dmuch w procesie by naturalny ale spowodowany przemyślanym zabiegiem i procesem fizyko-chemicznym,  miechów nie używano;
- piece były wykonane z drewna, a ściślej z wydrążonego pnia drzewa;
- piece zasilane były przede wszystkim drewnem, przy założeniu, że uzyskiwano z niego gaz drzewny  - podstawowe paliwo procesu;
- piece połączone były w układzie kaskadowym piec- generator gazu- generator gazu lub w podobnych konfiguracjach zapewniających płynny ciąg technologiczny hutni.

Kontrowersyjna teoria spotkała się ze sporą krytyką ze strony środowiska naukowego. Obie strony wdały się w zażartą dyskusję na argumenty, która zaowocowała możliwością ponownego spotkania.

Marcin Marciniewski ma mocno sprecyzowane plany na kolejne miesiące. Przyjmując zupełnie nowy punkt odniesienia w pracach badawczych, całość działań powinna skupić się w niedalekiej przyszłości na optymalizacji kształtu paleniska, kanałów gazowych i sposobu zasypu pieca. Prawidłowe przygotowanie wsadu rudy żelaza stanie się zagadnieniem kluczowym w optymalizacji procesu.

Proponowany przez niego Projekt Hutnia jest zadaniem adresowanym do szerokiej rzeszy specjalistów jak i zupełnych amatorów. Jedną z płaszczyzn wymiany informacji ma być specjalnie uruchomiony portal www.hutnia.pl na którym autor opisuje historię swoich odkryć, ilustrując je bogatym materiałem fotograficznym autorstwa znanego fotografa Krzysztofa Pęczalskiego.