tel. (41) 344-77-43 Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze Oddział Świętokrzyski w Kielcach

Październik 2022

Śr

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

+ Nawigacja: PTTK Kielce » Galeria » Z życia Oddziału

2021-04-15 - Pożegnanie Andrzeja Konopackiego

Pożegnanie Andrzeja Konopackiego

Pogrążona w nieutulonym żalu Rodzino.
Przyjaciele, Znajomi i Wszyscy zebrani na tej najsmutniejszej ze wszystkich uroczystości.
Z bólem serca żegnamy dziś tak bliskiego nam Andrzeja Konopackiego. Dla wielu Jędrka, dla innych Andrzejka, Andrzeja, pana Andrzeja, dla niektórych – Konopasia.
Drogi Andrzejku! Dla wszystkich nas byłeś postacią wyjątkową. Zwłaszcza dla osób związanych z turystyką, z przewodnictwem świętokrzyskim, a także z całym regionem świętokrzyskim i jego niezwykłymi odsłonami przyrodniczymi oraz kulturowymi.
Trochę podkradliśmy Cię tak lubianemu przez Ciebie środowisku kabaretowemu. Podkradliśmy też ludziom kultury, korzystającym z Twoich wszechstronnych talentów, między innymi w Kieleckim Centrum Kultury, Domu Kultury „Zameczek”, w końcu w Domu Środowisk Twórczych „Pałacyk Tomasza Zielińskiego”.
Przed laty Twoje i nasze ścieżki spotkały się i połączyły w jedną trasę wspólnej wędrówki przez życie. Tak. Wspólnej wędrówki przez życie. Bo to nie było tylko przyjemne spędzanie wolnego czasu. Nie było to tylko realizowanie zainteresowań. Nie była to tylko radość z poznania na szlaku nowych znajomych. Ty, całym sobą, wpisałeś się w krajoznawcze wezwanie naszych wielkich poprzedników, zawarte w słowach: „Poznać – Pokochać – Służyć”.
To poznawanie zapisało się w pamięci każdego z nas nieustannym podziwem dla Twojej przeogromnej wiedzy. Więc najpierw – przyroda, w tym zwłaszcza rośliny i to nie wyłącznie ponidziańskie. Systematyka, stanowiska, właściwości i ciekawostki. Wielka radość z każdego nowego odkrycia. I – jak jeszcze w marcu tego roku w przypadku śnieżyczki przebiśnieg – wieczny zachwyt nad po raz milionowy widzianym okazem.
Następnie – zawiłości heraldyczne. Któż, oprócz Ciebie, byłby w stanie wskazać miejsca występowania czternastu odmian herbu Odrowąż? Kto rozpracowałby wszelkie figury zaszczytne i figury uszczerbione? Kto spamiętałby te wszystkie legendy herbowe?
Dalej – szczególiki naszych zabytków. A to z nietypowym detalem, a to z ciekawym zaułkiem, a to z żartobliwą historyjką.
I wreszcie – literatura dotycząca regionu. Gromadzona nie po to, aby łamały się półki, lecz czytana przez Ciebie od deski do deski. Wertowana w poszukiwaniu tematów do podejmowanych przez Ciebie dyskusji. Chyba nikogo z nas nie ominęła ta prawdziwa przyjemność.
A teraz – pokochać. Czy pokochałeś nasz region? Nie ma chyba głupszego pytania. Tak, tak i po stokroć tak! Urodzony na Ziemi Grójeckiej, powiedziałeś przecież kiedyś, że nie opuścisz Ziemi Świętokrzyskiej. I gdy byłeś z rodzinną wizytą w Anglii nie omieszkałeś skoczyć do Oksfordu, żeby sprawdzić, czy muzeum jędrzejowskie naprawdę jest trzecie na świecie, po Oksfordzie i Chicago, czy też może dałoby się w tej sprawie coś zrobić. A gdy podczas nurkowania fotografowałeś egzotyczne ryby w Egipcie, od razu nurtowała Cię myśl, że nasze kiełbiki też są piękne.
I trzecia część tej naszej wspólnej wędrówki – służyć. Swym zdolnościom i stałej pracy zawdzięczasz, że w środowisku turystycznym i przewodnickim stałeś się niekwestionowanym autorytetem i mistrzem. Pełnymi garściami dzieliłeś się wszelką wiedzą. Oklaskiwaliśmy wygłaszane przez Ciebie prelekcje i prowadzone wycieczki szkoleniowe. Podziwialiśmy Twą inwencję w wyszukiwaniu intrygujących tematów i mówców na comiesięczne zebrania.
Dzięki Twojej pomocy instytucje udostępniały pomieszczenia na spotkania turystyczne. Inspirowałeś, organizowałeś i prowadziłeś liczne wydarzenia, związane z krajoznawstwem i turystyką, takie na przykład, jak 16 edycji wojewódzkiego Konkursu Wiedzy o Regionie Kieleckim „Moja Ziemia” czy Klub Podróżnika. Występowałeś w wielu programach radiowych i telewizyjnych. Każdy czekał jaką tym razem „Roślinę miesiąca” zaprezentujesz w Internecie. Od kiedy, w 2002 roku, zostałeś przewodnikiem świętokrzyskim, najmocniej zaangażowałeś się w działalność przewodnicką. W latach 2005-2010 trzykrotnie wybieraliśmy Cię do Komisji Rewizyjnej Koła Przewodników Świętokrzyskich PTTK „Bartek” przy Oddziale Świętokrzyskim PTTK w Kielcach. W latach 2011-2012 byłeś członkiem zarządu koła, w latach 2016-2018 pełniłeś funkcję sekretarza w zarządzie koła, a od 2018 r. kolejny raz wybraliśmy Cię do zarządu koła. Poszerzając uprawnienia kadry turystycznej zostałeś instruktorem przewodnictwa PTTK i instruktorem ochrony przyrody PTTK. Należałeś do grona inicjatorów utworzonego w Kielcach, pierwszego w Polsce, Klubu Instruktorów Ochrony Przyrody PTTK. Od 2015 r. pełniłeś funkcję kierownika kursów dla kandydatów na przewodników świętokrzyskich. Dałeś się poznać jako doskonały organizator, wykładowca i uczynny kolega, wprowadzający nowe osoby do grona przewodnickiego. Za aktywną działalność turystyczną zostałeś wyróżniony Nagrodą Miasta Kielce, Odznaką „Za zasługi dla Oddziału Świętokrzyskiego PTTK” i brązową Odznaką „Zasłużony w Pracy PTTK Wśród Młodzieży”.
Nigdy nie odmówiłeś, gdy trzeba było poprowadzić turystyczną imprezę bądź uroczystość. Twoja niezrównana, zawsze perfekcyjnie przygotowana i poprowadzona konferansjerka – czy to na zwykłym ognisku, czy to na wielkiej gali – nie miała sobie równych. Wszyscy z utęsknieniem czekaliśmy na Twoje krotochwilne dykteryjki i błyskawiczne riposty. Mamy też przed oczami niejedną chwilę, gdy – ubawiony sytuacją – dyskretnie zasłaniałeś się notatkami i razem z nami płakałeś ze śmiechu.
Byłeś przecież nad wyraz dowcipnym i pogodnym człowiekiem. Doświadczyli tego wszyscy, którzy Cię znali. Nie oznacza to, że nie manifestowałeś dobitnie swych przekonań. Zajmowałeś zdecydowaną postawę w ważnych dla Ciebie sprawach obywatelskich, przyrodniczych, wielkiej i małej polityki. Zawsze jednak umiałeś znaleźć dystans, który okraszałeś seriami dowcipów, sypanymi, jak z rękawa.
Dziś powiedziałbyś refleksyjnie, ale z zabawnym błyskiem w oczach – marność nad marnościami i wszystko marność. Oto bowiem skończyła się nasza wspólna wędrówka przez życie. Stanęliśmy na rozstaju dróg. Tu się na razie rozdzieliliśmy. Zszedłeś z trasy, ruszyłeś w swoją stronę, ale już znasz tajemnicę istnienia. My wędrujemy dalej, mając nadzieję, że daliśmy Ci choć odrobinę tej radości, której Ty dostarczyłeś nam tak wiele.

W imieniu przyjaciół Andrzeja Konopackiego
Cezary Jastrzębski