Na południowym stoku Wzgórza Zamkowego przy ulicy Jana Pawła II, za drewnianym, krytym gontem ogrodzeniem, cofnięty w głąb posesji znajduje się obiekt zwany przez kielczan Dworkiem Laszczyków. Dworek należy do najcenniejszych zabytków Kielc nie tylko z racji ponad dwustuletniej historii, ale przede wszystkim ze względu na fakt, że jest ostatnim drewnianym obiektem tego typu na terenie miasta i daje nam wyobrażenie o dawnej zabudowie tej części naszego grodu.
Wystawiony został przez ostatniego starostę kieleckiego Jakuba Jaworskiego na części Placu Funduszowego, którą na mocy umowy z 1788 roku wydzierżawił on na 50 lat od dziekana ks. Jerzego Dobrzańskiego. Po śmierci Jakuba Jaworskiego (1792 r.) posesją zarządzała jego żona Anna z Jakubowskich Jaworska, a następnie jej córka Anny (z męża Kwiatkowska) W roku 1866 po śmierci Anny Kwiatkowskiej Kapituła wypuściła posesję Justynie z Karpińskich Lewandowskiej i jej mężowi Józefowi Lewandowskiemu asesorowi ekonomicznemu Okręgu Kieleckiego. Małżeństwo Lewandowskich mimo licznych wcześniejszych sporów urzędowych dotyczących ważności podpisanego przez nich kontraktu, w roku 1882 wykupiło wieczystą dzierżawę posiadłości. W ich rękach i ich potomków (Hübnerów) nieruchomość znajdowała się do roku 1911. W roku tym została zakupiona przez Kazimierza i Julię Laszczyk (za 7000 rubli). Laszczykowie przybyli do Kielc z okolic Równego, skąd zmuszeni byli do wyjazdu z powodu udziału bratanków Laszczyka w wydarzeniach rewolucyjnych 1905 roku.
Kazimierz Laszczyk planował wybudowanie od ulicy pięknej, neorenesansowej, dwupiętrowej, czynszowej kamienicy jednak I wojna światowa przerwała te zamierzenia (oryginalne plany zachowały się w zbiorach prywatnych rodziny).
W okresie okupacji hitlerowskiej obiekt pełnił ważną rolę. Było tu zakonspirowane archiwum dokumentów organizacyjnych ZWZ - AK, znajdowali schronienie ludzie związani z konspiracją, zagrożeni przez gestapo, mieścił się tutaj skład broni. W dworku prowadzono tajne nauczanie, kompletami kierowała dyrektor Maria Opielińska i profesorowie z Gimnazjum im. bł. Kingi.
Posesja pozostawała własnością Laszczyków i ich spadkobierców (Naksianowiczowie, Trybusowie) do roku 1973, kiedy została przejęta przez Skarb Państwa. Przez pewien czas obiekt stał opuszczony i niszczał, następnie przekazano go Zakładowi Opieki Zdrowotnej w Kielcach, aż wreszcie w grudniu 1988 roku przekazany został Muzeum Wsi Kieleckiej z przeznaczeniem na pracownie naukowe i ekspozycje. Posesja na przestrzeni dwustu lat zmieniała wygląd.
Na wydzierżawionym placu Jaworscy postawili dworek wraz z innymi zabudowaniami mieszkalnymi i gospodarczymi, takimi jak oficyna, stajnia i wozownia, chlewik, komórka i drwalka.
Pierwszych szerszych prac remontowych i przebudowy obiektu dokonali Lewandowscy. W latach ok. 1872-1883 od strony ogrodu dobudowano nowy pokój z wejściem poprzedzonym gankiem i prowadzącymi na niego schodami, przebudowano drugi lamus, nad którym na poddaszu powstały dwa pomieszczenia mieszkalne, pomieszczenia parteru (w części murowanej) poszerzono ku północy. Rozbudowa poddasza zburzyła układ dachu, od strony ogrodu widoczna jest obecnie wysoka, pionowa ściana.
Jak wspomniano wcześniej, właściciele posesji (od roku 1911- Laszczykowie) planowali budowę kamienicy. Projekt nie został zrealizowany, ale prawdopodobnie w tym okresie właśnie wyburzono oficynę i część pozostałych budynków gospodarczych, na których miejscu miała powstać.
Podczas ofensywy styczniowej zabłąkany pocisk zniszczył dach, który musiano postawić od nowa. Po przejęciu posesji i obiektu przez Zakład Opieki Zdrowotnej przeprowadzono generalny remont obiektu. Remont zniszczył pierwotny układ komunikacyjny obiektu i szereg charakterystycznych dla niego detali architektonicznych oraz wpłynął niekorzystnie na jego otoczenie.
Po przejęciu od roku 1988 posesji przez Muzeum Wsi Kieleckiej trwają prace nad przywróceniem dworkowi i jego wnętrzom wyglądu z lat świetności, a otoczeniu barwy i kolorytu.
Stale otwarta brama zachęca do odwiedzania tego pięknego obiektu i organizowanych w nim przez Muzeum ekspozycji, cieszących się dużą popularnością wśród mieszkańców Kielc.